دنیا را وارونه دیدم …
نمی دانم چرا در این شب های نزدیک به لحظه های رنگارنگ پاییز مدام به این می اندیشم که ای کاش می توانستم لحظه ای را که به دنیا پا گذاشتم درست همان لحظه که دنیا را وارونه نشانم دادن را به یاد بیاورم ، همان آنی که ضربه ای محکم تکانم داد تا نفسم چاق شود را می گویم ، ای کاش می توانستم به یاد بیاورم.
اما …
بعد بلافاصله ، از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان یکباره به یاد م می آید که نه یادم مانده چون در تمام سالهای عمری که از خدایم گرفته ام همه چیز را وارونه دیدم ! …
دیدم ، نشانم ندادن …
دیدم …
نفس به نفس لحظه های زندگی ، سخت نفس کشیدنم را در دنیای رنگارنگ دیدم.
اینها را نمی گویم که تصور کنید غمگینم و بی تاب و عمرم را به سختی می گذرانم ، نه اتفاقا برایم دلچسب است یا بهتر بگویم دلچسب شده ، دست و پنجه نرم کردن در میدان زندگی، بعد با تمام شوق و ذوق تصمیم می گیرم همین امروز با جرقه برق نگاه مهربان شما ، فقط شما را می گویم ! شمع کیک تولدم را روشن می کنم به نیت فوت کردن و دور کردن لحظه های سخت و تلخ زندگی ام .
یکساله ؛
دوساله؛
سه ساله؛
چهار ساله؛
پنج ساله ؛
چه کاریست سی و نه ساله ،
به همین سادگی دو عدد کنار هم قرار گرفتن و شدن سن دو رقمی و یک دنیا عشق و مهربانی و زیبایی و تلخی و سختی و دوری و … چه کاریست همان وارونگی دنیا !!!
آری تجربه را برایم به ارمغان آورد.
اما بگویم از یکسال و پنج ماه و بیست و دو روز و دوازده ساعت و سی دقیقه و سی و چهار ثانیه دوری از تک تک شما که فقط حلاوت خاطرات لحظه های ناب با شما بودن کامم را شیرین نگه داشته .
جای شما خالیست . در لحظه روشن کردن شمع اولین روز از این سن دو رقمی خوش اقبالم ، دعا کردم باشیم در کنار هم برای زیبا بودن ، بهتر دیدن تا انژی عالم را به هم هدیه بدهیم ، آنهم با تسخیر امواج در این دنیای وارونه .
چه روزی و چه ساعتی و چه لحظه ای نمی دانم ولی به همین نزدیکی ———> کجا می روی همین نزدیکی را می گویم .
پس بیا … بیا کنار هم باشیم برای گرفتن عکس دسته جمعی به رسم یادگاری و پای آنرا به حرمت دوستی چند ساله مان امضا می کنیم و با صدای بلند فریاد می زنم تولدم کنا ر دوستان خوب و با مرامم ، شما را می گویم فقط شما ، مبارک …
صدایی می آید نوزادی در همسایگی مان به دنیای آمده ، گویا وارونه اش کرده اند تا نفسش چاق شود.
ژیلا صادقی نیارکی
نظر خود را بنویسید